مردمان مشرق اسلامی، از بخارا تا سراسر خراسان بزرگ و افغانستان، از همان آغاز به خاندان و دودمان نبوت، ارادت و احترام خاصی داشتهاند. مهاجرت و سکونت گروههای کثیری از علویان و احفاد پیامبر اسلام به سرزمینهای بخارا، سمرقند، خوارزم، ترمذ، بلخ، قندز، هرات و غزنین بیانگر پذیرش قلبی و گرایش مردمان این سرزمینها به خاندان پاک رسول خداست. بسیاری از مردمان این دیار برای تشرف و خدمتگزاری خاندان اهلبیتD به حجاز کوچیدند. یکی از متقدمین ارادتمندان و مشتاقان اهلبیتD در سده اول هجری از سرزمین کابل برخاسته است. او ابوخالد وردان کابلی است. ابوخالد را در شمار پنج تن از شیعیان امام علیبن حسین زینالعابدینA نام بردهاند. وی حقیقت امامت علیبن حسینA را از محمد حنفیه دریافت و به خدمت ایشان شتافت و ملازمت آن حضرت را برگزید و درشمار اصحاب معتمد و خاص درآمد و محب معتقد و مخلص امام گشت. در این نوشتار به اختصار به زندگی این صحابی خاص امام چهارمA پرداخته شده است.